عطر و ادکلن تام فورد در حراجی تو

تام فورد

توماس کارلایل فورد (متولد 27 اوت 1961) یک طراح مد و فیلمساز آمریکایی است. وی نام تجاری لوکس خود را در سال 2006 تاسیس کرد ، پیش از این به عنوان مدیر خلاق در گوچی و ایو سن لوران فعالیت می کرد. فورد فیلم های نامزد جایزه اسکار A Single Man (2009) و Nocturnal Animals (2016) را نامزد اسکار کرد و کارگردانی کرد. وی در حال حاضر به عنوان رئیس هیئت مدیره شورای طراحان مد آمریکا فعالیت می کند.

زندگی نامه

توماس کارلایل فورد در 27 آگوست 1961 ، در آستین ، تگزاس ، پسر دلالان شرلی برتون (همسر شرلی آن ترهشر) و توماس دیوید فورد متولد شد. اوایل زندگی خود را در حومه شهر هیوستون تگزاس و در سان مار ، خارج از آستین گذراند. او ساعت 6 مبلمان را در خانه مرتب کرد و به مادرش درباره موها و کفش هایش بازخورد داد. خانواده وی وقتی او 11 ساله بود به سانتافه ، نیومکزیکو نقل مکان کردند. در سانتافه وارد دبیرستان سنت مایکل شد و بعداً به مدرسه مقدماتی سانتافه رفت و در سال 1979 از آنجا فارغ التحصیل شد.

در 16 سالگی ، وی در کالج برد در Simon's Rock ثبت نام کرد ، اما به سرعت تحصیل را رها کرد. وی برای تحصیل در رشته هنر در دانشگاه نیویورک (NYU) به شهر نیویورک نقل مکان کرد. در آنجا او با ایان فالکنر ملاقات کرد ، او را برای اولین بار به استودیوی 54 برد. فورد پس از یک سال ، با تمرکز بر بازیگری در تبلیغات تلویزیونی ، کار را رها کرد.

فورد تحصیل در رشته معماری داخلی را در کالج هنر و طراحی The New School ، Parsons The New School for Design در شهر نیویورک آغاز کرد. قبل از آخرین سال تحصیل در مدرسه جدید ، فورد یک سال و نیم را در پاریس گذراند ، جایی که به عنوان کارآموز در دفتر مطبوعاتی کلوئه کار می کرد ، و این امر علاقه وی به مد را القا می کرد. وی آخرین سال خود را در The New School با تحصیل در رشته مد گذراند ، اما در رشته معماری فارغ التحصیل شد.

حرفه مد

در آغاز کار

هنگام مصاحبه برای مشاغل پس از فارغ التحصیلی ، فورد گفت که او در بخش پارسونز در The New School شرکت کرده است ، اما کتمان می کند که در رشته معماری فارغ التحصیل شده است ،و اینکه کار او در Chloé یک پست روابط عمومی سطح پایین است. فورد علیرغم کمبود تجربه در زمینه مد ، هر روز به مدت یک ماه با طراح آمریکایی کاتی هاردویک تماس گرفت به امید اینکه بتواند شغلی را در شرکت لباس ورزشی خود بدست آورد. سرانجام هاردویک پذیرفت که با او مصاحبه کند. وی بعداً این حادثه را به یاد آورد: "من قصد داشتم هیچ امیدی به او نداشته باشم. از او پرسیدم که طراحان اروپایی مورد علاقه او کیستند. او گفت:" آرمانی و شانل ". ماه ها بعد از او پرسیدم که چرا این حرف را زده است ، و او گفت ، "زیرا شما چیزی از آرمانی پوشیده بودید." آیا تعجب آور است که او این شغل را پیدا کرده است؟ " فورد به مدت دو سال به عنوان دستیار طراحی در هاردویک کار کرد.

در سال 1988 ، فورد به پری الیس نقل مکان کرد ، جایی که هم روبرت مک دونالد ، رئیس شرکت و هم مارک جیکوبز ، طراح آن را از نظر اجتماعی می شناخت. او دو سال در این شرکت کار کرد ، اما از کار در مد آمریکایی خسته شد. در مصاحبه بعدی با نیویورک تایمز ، وی اظهار داشت: "اگر من می خواهم یک طراح خوب شوم ، باید آمریکا را ترک می کردم. فرهنگ شخصی من را مهار می کرد. سبک بسیار زیاد در آمریکا لطیف است. اروپایی ها از سبک استقبال می کنند. "

در آن زمان ، خانه مد ایتالیایی گوچی از نظر اقتصادی در تلاش بود و به دنبال تقویت حضور آماده لباس ن خود به عنوان بخشی از تعمیرات اساسی برند بود. داون ملو ، مدیر خلاق این شرکت گفت: "هیچ کس رویای پوشیدن گوچی را نخواهد داشت". در سال 1990 ، ملو فورد را به عنوان طراح لباس اصلی ن با نام تجاری استخدام کرد و فورد به میلان نقل مکان کرد.  ملو گفت: "من با بسیاری از مردم صحبت می کردم و بیشتر آنها کار را نمی خواستند." "مهاجرت یک طراح آمریکایی به ایتالیا برای پیوستن به شرکتی که به دور از مارک تجاری بود بسیار خطرناک بود." فورد و شریک دیرینه او ، رومه نگار مد ، ریچارد باکلی ، در سپتامبر در میلان نقل مکان کردند.

مدیر خلاق گوچی و سنت لوران

در سال 1994 ، فورد به مدیر خلاقیت گوچی ارتقا یافت. وی در اولین سال ریاست خود ، هیپسترهای مخملی به سبک هالستون ، پیراهن های ساتن لاغر و چکمه های ثبت اختراع فی را به پایان رساند. در سال 1995 ، وی کارین رویتفلد و عکاس ماریو تستینو را برای ایجاد یک سری تبلیغات تبلیغاتی جدید برای این شرکت به ارمغان آورد. بین سالهای 1995 و 1996 ، فروش در گوچی 90 درصد افزایش یافته است. در یک زمان ، فورد بزرگترین سهامدار سهام سهام و اختیارات گوچی بود. تا سال 1999 ، خانه ای که با پیوستن فورد تقریباً ورشکسته شده بود ، بیش از 4 میلیارد دلار ارزش داشت.

هنگامی که گوچی در سال 1999 خانه ایو سن لوران (YSL) را به دست آورد ، فورد به عنوان مدیر خلاق این برچسب نیز انتخاب شد.  سنت لوران نیتی خود را از طراحی های فورد پنهان نکرد و اظهار داشت: "مرد فقیر آنچه را که می تواند انجام می دهد."  با وجود این ، فورد در مدت زمانی که به عنوان مدیر خلاق YSL کار می کرد ، جوایز متعددی در شورای طراحان مد آمریکا کسب کرد. فورد مانند کار خود در گوچی ، که شامل تراشیدن حرف G در موهای عامیانه یک مدل بود ، فورد توانست خانه مد کلاسیک را به جریان اصلی بازگرداند.  مبارزات تبلیغاتی وی برای عطرهای YSL Opium (با سوفی دال مو قرمز به صورت که فقط با گردنبند و پاشنه های استیلوت در یک ژست تحریک کننده جنسی قرار گرفته است) و YSL M7 (با قهرمان ورزش های رزمی ساموئل دو کوبر در برهنگی کامل از جلو) ) بحث برانگیز و تحریک آمیز بودند.

در آوریل 2004 ، پس از عدم توافق وی و مدیر عامل Domenico de Sole ، که به عنوان شریک فورد در موفقیت گوچی شناخته می شود ، فورد با گروه گوچی جدا شد. وی از آن زمان به این تجربه "ویرانگر" و "بحران میانسالی" اشاره کرده است زیرا "همه کارها را برای پانزده سال در آن قرار داده بود".  هنگام رفتن فورد در سال 2004 ، گروه گوچی 10 میلیارد دلار ارزیابی شد. چهار نفر برای تقسیم کاری که فورد انجام داده بود استخدام شدند.

نقش فورد در گوچی به سرعت گسترش یافت. او ظرف شش ماه در حال طراحی لباس مردانه بود و بلافاصله پس از آن کفش تهیه کرد. هنگامی که ریچارد لمبرتسون در سال 1992 به عنوان مدیر طراحی کنار رفت ، فورد سمت او را به دست گرفت ، با عنوان لباس های آماده ، عطرها ، تصویر ، تبلیغات و طراحی فروشگاه نام تجاری را به دست آورد. در سال 1993 ، زمانی که مسئولیت طراحی یازده خط تولید را بر عهده داشت ، فورد هجده ساعت کار کرد. در این سال ها تنش های خلاقانه ای بین فورد و مائوریتزیو گوچی ، رئیس شرکت و 50٪ مالک آن وجود داشت. به گفته ملو ، "مائوریتزیو همیشه می خواست همه چیز گرد و قهوه ای باشد و تام می خواست آن را مربع و سیاه کند." اگرچه مائوریتزیو گوچی می خواست فورد را اخراج کند ، اما دومنیکو د سول اصرار داشت که او باقی بماند. با این وجود ، کارهای فورد در اوایل دهه 1990 اساساً در پشت صحنه بود. کمک های او به گوچی تحت الشعاع ملو قرار گرفت ، که چهره عمومی شرکت بود.