گوشی تلفن همراه هوشمند در حراجی تو

گوشی های هوشمند

امروزه با وجود چنین تلفن های بسیار متنوعی ، یافتن بهترین تلفن های هوشمند در سال 2021 می تواند اقدامی دلهره آور باشد. آیا می خواهید سراغ افراد وفادار قدیمی بروید و یک آیفون 12 اپل تحویل بگیرید؟ آیا ممکن است شما ترجیح دهید جدیدترین Note 20 Ultra سامسونگ را که با فناوری صفحه نمایش ابتکاری و قلم S Pen کامل است ، محکم کنید؟ یا می توانید یک برند رقیب مانند Huawei را شجاع کنید ، که با دوربین باورنکردنی Mate 40 Pro ذهن شما را برانگیخته است.

چیزهای زیادی برای انتخاب وجود دارد - بنابراین ما تحقیقاتی را انجام داده ایم و صدها دستگاه اندرویدی و iOS را آزمایش کرده ایم تا بهترین لیست تلفن های هوشمند شما را به شما ارائه دهیم.

اولین چیزی که باید از خود بپرسید این است - اولویت شما چیست؟ اگر دنبال یک تلفن دوربین قهرمان هستید ، می خواهید بهترین تلفن های دوربین دار را بررسی کنید. اگر به جعبه ابزار خلاقانه نیاز دارید ، به لطف S Pen خود Samsung Galaxy Note 20Plus تاج را می گیرید ، در جای مناسب قرار دارید. در غیر اینصورت ، گزینه های ارزش دیگری از قبیل OnePlus وجود دارد که تنها چیزی که می خواهید سخت افزار برتر باشد ، و حتی Apple’s امسال یک قهرمان ارزش را حذف کرد - iPhone SE (2020).

قبل از برداشتن هر گوشی ، به یاد داشته باشید که بهترین برنامه های iPhone و برنامه های Android برای خلاقیت در دسترس هستند. به عنوان مثال اگر از آیفون به آندروید می پرید ، Good Notes زیبا در سیستم عامل تلفن همراه Google گزینه ای نخواهد بود.

هنگامی که برنامه های ضروری خود را بررسی کردید و دانستید که به کدام سیستم عامل نیاز دارید ، لیست ده تلفن برتر خلاق ما باید به شما کمک کند تا بفهمید کدام وسیله مناسب برای زندگی شخصی ، بهره وری ، کار و موارد دیگر است.

تلفن هوشمند

تلفن هوشمند یک دستگاه تلفن همراه است که توابع محاسباتی تلفن همراه و تلفن همراه را در یک واحد ترکیب می کند. آنها از ویژگی های سخت افزاری قوی و سیستم عامل های گسترده تلفن همراه ، از تلفن های برجسته متمایز هستند ، که نرم افزارهای گسترده تر ، اینترنت (از جمله مرور وب  از طریق پهنای باند تلفن همراه) و قابلیت های چندرسانه ای (از جمله موسیقی ، فیلم ، دوربین و بازی) را تسهیل می کند ، در کنار عملکردهای اصلی تلفن مانند تماس صوتی و پیام کوتاه. تلفن های هوشمند معمولاً حاوی تعدادی تراشه مدار مجتمع فی - اکسید - نیمه هادی (MOS) ، دارای حسگرهای مختلفی هستند که می توانند توسط نرم افزارهایشان مورد استفاده قرار گیرند (مانند مغناطیس سنج ، حسگرهای مجاورت ، فشارسنج ، ژیروسکوپ یا شتاب سنج) و پشتیبانی پروتکل های ارتباطی بی سیم (مانند بلوتوث ، Wi-Fi یا ناوبری ماهواره ای).

تلفن های هوشمند اولیه عمدتاً به سمت بازار شرکت ها به بازار عرضه می شدند ، تلاش می شد عملکرد دستگاه های دستیاری دیجیتال شخصی (PDA) مستقل را با پشتیبانی از تلفن همراه متصل کنند ، اما با فرم بزرگ ، عمر باتری کوتاه ، شبکه های سلولی آنالوگ آهسته و عدم بلوغ محدود می شوند. خدمات داده بی سیم این مسائل سرانجام با مقیاس نمایی و کوچک سازی ترانزیستورهای MOS تا سطح زیر میکرون (قانون مور) ، باتری لیتیوم یون بهبود یافته ، شبکه های داده دیجیتال تلفن همراه سریع تر (قانون Edholm) و سیستم عامل های نرم افزاری بالاتری که امکان استفاده از تلفن همراه را فراهم می کردند ، حل و فصل شدند. ایستم های دستگاه به طور مستقل از ارائه دهندگان داده توسعه می یابند.

در دهه 2000 ، پلتفرم i-mode NTT DoCoMo ، بلک بری ، سکوی Symbian نوکیا و ویندوز موبایل با جذب مدل های اغلب صفحه کلید QWERTY یا ورودی صفحه لمسی مقاومتی ، و دسترسی به ایمیل و اینترنت بی سیم را مورد توجه قرار دادند. به دنبال محبوبیت روزافزون آیفون در اواخر دهه 2000 ، اکثر گوشی های هوشمند از فاکتورهای نازک و تخته مانند برخوردار هستند ، دارای صفحه نمایش های بزرگ و خازنی با پشتیبانی از حرکات چند لمسی به جای صفحه کلیدهای فیزیکی ، و به کاربران امکان می دهند برنامه های اضافی را از یک فروشگاه متمرکز بارگیری یا خریداری کنید و از فضای ذخیره سازی ابری و همگام سازی ، دستیارهای مجازی و همچنین خدمات پرداخت تلفن همراه استفاده کنید. تلفن های هوشمند تا حد زیادی جایگزین PDA ها و رایانه های شخصی دستی یا کف دست شده اند.

سخت افزار پیشرفته و ارتباطات بی سیم سریعتر (به دلیل استانداردهایی مانند LTE) رشد صنعت تلفن های هوشمند را تقویت کرده است. در سه ماهه سوم سال 2012 ، یک میلیارد تلفن هوشمند در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفت. فروش جهانی تلفن های هوشمند در اوایل سال 2013 از آمار فروش تلفن های ویژه پیشی گرفت.

تاریخچه تلفن هوشمند

توسعه تلفن های هوشمند با چندین پیشرفت کلیدی در فناوری امکان پذیر شد. مقیاس نمایی و کوچک سازی MOSFET ها (ترانزیستورهای MOS) تا سطح زیر میکرون طی دهه های 1990 تا 2000 (همانطور که توسط قانون مور پیش بینی شده است) امکان ساخت دستگاه های هوشمند قابل حمل مانند تلفن های هوشمند را فراهم کرده است  و همچنین امکان انتقال از آنالوگ به شبکه های بی سیم دیجیتال سریعتر تلفن همراه (منجر به قانون Edholm). از دیگر فاکتورهای مهم توانمندسازی می توان به باتری یون لیتیوم ، یک منبع انرژی ضروری که عمر باتری طولانی را امکان پذیر می کند ، اشاره کرد. ایستم ها مستقل از ارائه دهندگان داده توسعه می یابند.

پیشرو

در اوایل دهه 1990 ، مهندس IBM ، فرانک کانوا متوجه شد که فناوری تراشه و بی سیم به اندازه کافی کوچک شده و می تواند در دستگاه های دستی استفاده شود. اولین دستگاه تجاری موجود که می توان به درستی از آن به عنوان "تلفن هوشمند" یاد کرد ، به عنوان نمونه اولیه ای به نام "Angler" در سال 1992 در حالی که در IBM بود توسط Canova ساخته شد و در نوامبر همان سال در نمایشگاه تجارت کامپیوتر COMDEX نشان داده شد. یک نسخه تصفیه شده توسط BellSouth با نام Simon Personal Communicator در سال 1994 برای مصرف کنندگان به بازار عرضه شد. علاوه بر قرار دادن و دریافت تماس های تلفن همراه ، سیمون مجهز به صفحه نمایش لمسی می تواند فاکس و ایمیل ارسال و دریافت کند. این کتاب شامل دفترچه آدرس ، تقویم ، زمانبندی قرارها ، ماشین حساب ، ساعت جهانی و دفترچه یادداشت ، و همچنین سایر برنامه های موبایل بصیر مانند نقشه ها ، گزارش سهام و اخبار بود.

IBM Simon توسط میتسوبیشی الکتریک تولید شده است که ویژگی های دستیار دیجیتال شخصی بی سیم شخصی (PDA) و فن آوری های رادیویی تلفن همراه را یکپارچه می کند. این نمایشگر دارای صفحه نمایش کریستال مایع (LCD) و پشتیبانی از کارت PC است.  سیمون از نظر تجاری ناموفق بود ، به ویژه به دلیل ضریب شکل بزرگ و عمر باتری محدود ، با استفاده از باتری های NiCad به جای باتری های هیدرید ف نیکل که معمولاً در دهه 1990 در تلفن های همراه استفاده می شد یا باتری های یون لیتیوم که در تلفن های هوشمند مدرن استفاده می شود .

اصطلاح "تلفن هوشمند" یا "تلفن هوشمند" تنها یک سال پس از معرفی سیمون ابداع نشد ، که در اوایل سال 1995 چاپ شد و توصیف ارتباط تلفن Phone&riter AT&T بود.

ترکیبی PDA / تلفن

از اواسط اواخر دهه 1990 ، بسیاری از افرادی که تلفن همراه داشتند ، یک دستگاه جداگانه PDA با خود حمل می کردند و نسخه های اولیه سیستم عامل مانند Palm OS ، Newton OS ، Symbian یا Windows CE / Pocket PC را اجرا می کردند. این سیستم عامل ها بعداً به سیستم عامل های اولیه موبایل تبدیل می شوند. بیشتر "تلفن های هوشمند" در این عصر دستگاه های ترکیبی بودند که این سیستم عامل های PDA آشنا را با سخت افزار اساسی تلفن ترکیب می کردند. نتایج دستگاههایی بود که حجیم تر از تلفن های همراه اختصاصی یا PDA بودند ، اما اجازه دسترسی محدود به اینترنت همراه را می دادند. سازندگان PDA و تلفن های همراه در کاهش اندازه دستگاه ها به رقابت پرداختند. عمده این تلفن های هوشمند همراه با هزینه های بالا و برنامه های گران قیمت داده ها ، به علاوه اشکالات دیگر از جمله محدودیت های گسترش و کاهش عمر باتری در مقایسه با دستگاه های جداگانه مستقل ، عموماً محبوبیت آنها را به "متولیان اولیه" و کاربران تجاری که به اتصال قابل حمل نیاز داشتند محدود می کند.

در مارس 1996 ، Hewlett-Packard OmniGo 700LX را که یک کامپیوتر palmtop HP 200LX اصلاح شده است و یک تلفن همراه نوکیا 2110 روی آن قرار دارد و نرم افزار مبتنی بر ROM برای پشتیبانی از آن منتشر کرد. این صفحه نمایش دارای وضوح تصویر 640 × 200 با صفحه نمایش LCD در مقیاس خاکستری سازگار با سایه چهار سایه بود و می تواند برای قرار دادن و دریافت تماس و ایجاد و دریافت پیام های متنی ، ایمیل و فکس مورد استفاده قرار گیرد. همچنین 100٪ DOS 5.0 سازگار بود و به آن امکان می دهد هزاران عنوان نرم افزار موجود ، از جمله نسخه های اولیه ویندوز را اجرا کند.

در آگوست 1996 ، نوکیا نوکیا 9000 ارتباط برقرار کرد ، یک PDA تلفن همراه دیجیتال مبتنی بر نوکیا 2110 با یک سیستم یکپارچه مبتنی بر سیستم عامل PEN / GEOS 3.0 از Geoworks. دو م componentsلفه توسط لولایی متصل شدند که به عنوان طرح تاشو شناخته می شود ، با صفحه نمایش بالا و یک صفحه کلید فیزیکی QWERTY در زیر. PDA پست الکترونیکی ارائه می دهد. برنامه های تقویم ، دفترچه آدرس ، ماشین حساب و نوت بوک ؛ مرور وب مبتنی بر متن ؛ و می تواند فکس ارسال و دریافت کند. هنگام بسته شدن ، دستگاه می تواند به عنوان تلفن همراه دیجیتال استفاده شود.

در ژوئن 1999 ، کوالکام "pdQ Smartphone" را منتشر کرد ، یک تلفن هوشمند PCMA دیجیتال CDMA با یک Palm PDA و اتصال به اینترنت

دستگاه های برجسته بعدی شامل:

Ericsson R380 (دسامبر 2000)  توسط ارتباطات موبایل اریکسون ، اولین تلفنی که سیستم عامل را بعداً با نام Symbian اجرا می کرد (نسخه EPOC Release 5 را اجرا کرد ، که در نسخه 6 به Symbian OS تغییر نام داد). این قابلیت PDA و مرور وب محدود در یک صفحه لمسی مقاومتی با استفاده از قلم داشت.  در حالی که به عنوان "تلفن هوشمند" به بازار عرضه شده بود ، [28] کاربران نمی توانند نرم افزار خود را بر روی دستگاه نصب کنند.

Kyocera 6035 (فوریه 2001) ، دستگاهی دوطرفه با سیستم عامل Palm OS PDA و سیستم عامل تلفن همراه CDMA جداگانه. این برنامه از مرور وب محدود با نرم افزار PDA پشتیبانی می کند که سخت افزار تلفن را به عنوان مودم متصل شده در نظر می گیرد.

نوکیا 9210 ارتباطات (ژوئن 2001) ، اولین تلفن دارای سیمبین (نسخه 6) با پلتفرم سری 80 نوکیا (نسخه 1.0) است. این اولین پلت فرم تلفن سیمبین بود که امکان نصب برنامه های اضافی را فراهم می کرد. مانند نوکیا 9000 ارتباطات ، این یک دستگاه تاشو بزرگ است که صفحه کلید کاملاً فیزیکی آن در داخل قرار دارد.

Handspring's Treo 0 (2002) ، اولین گوشی هوشمندی که Palm OS را کاملاً روی تلفن همراه GSM با تلفن ، پیام کوتاه و دسترسی به اینترنت در سیستم عامل کاملاً یکپارچه کرده است. در عوض ، مدل 0 دارای یک صفحه کلید از نوع انگشت شست و نسخه 0 گرمی دارای منطقه تشخیص دست خط Graffiti بود.

تلفن های همراه ژاپنی

در سال 1999 ، ارائه دهنده بی سیم ژاپنی NTT DoCoMo i-mode را راه اندازی کرد ، یک بستر جدید اینترنت تلفن همراه که سرعت انتقال داده تا 9.6 کیلوبیت در ثانیه را فراهم می کند و به سرویس های وب موجود از طریق پلت فرم مانند خرید آنلاین دسترسی دارد. i-mode NTT DoCoMo از cHTML استفاده می کند ، زبانی که برخی جنبه های HTML سنتی را به نفع افزایش سرعت داده برای دستگاه ها محدود می کند. قابلیت محدود ، صفحه نمایش کوچک و پهنای باند محدود برای تلفن ها امکان استفاده از سرعت داده های کندتر موجود را فراهم می کند. ظهور i-mode به NTT DoCoMo کمک کرد تا پایان سال 2001 حدود 40 میلیون مشترک جمع کند و رتبه اول سرمایه بازار در ژاپن و دومین رتبه جهانی را بدست آورد.  تلفن های همراه ژاپنی به طور فزاینده ای از استانداردها و روندهای جهانی برای ارائه انواع دیگر خدمات پیشرفته و عملکردهای شبیه گوشی های هوشمند که به طور خاص برای بازار ژاپن متناسب هستند ، مانند پرداخت های تلفن همراه و خرید ، ارتباطات نزدیک به زمین (NFC) منصرف می شوند که به کیف پول تلفن همراه امکان می دهد کارتهای هوشمند را برای کرایه حمل و نقل ، کارتهای وفاداری ، شناسنامه ، بلیط رویداد ، کوپن ، انتقال پول و غیره ، محتوای قابل بارگیری مانند آهنگ های زنگ موسیقی ، بازی ها و کمیک ها و تلویزیون های همراه 1seg جایگزین کنید.  تلفن های ساخته شده توسط سازندگان ژاپنی از سیستم عامل سفارشی استفاده می کردند و هنوز از سیستم عامل های تلفن همراه استاندارد برای تهیه برنامه های شخص ثالث برخوردار نبودند ، بنابراین نرم افزار و ایستم آنها شبیه تلفن های بسیار پیشرفته بود. همانند سایر تلفن های دارای ویژگی ، نرم افزارها و خدمات اضافی نیاز به مشارکت و معامله با ارائه دهندگان دارند.

میزان تلفیق بین تلفن ها و شرکت های مخابراتی ، ویژگی های منحصر به فرد تلفن ، سیستم عامل های غیراستاندارد و متناسب با فرهنگ ژاپنی ، صادرات تلفن های خود را برای تولیدکنندگان ژاپنی دشوار می کند ، به ویژه هنگامی که تقاضا در ژاپن به حدی زیاد بود که شرکت ها احساس نمی کردند نیاز به جستجوی سود دیگری در جای دیگر دارند.

ظهور فناوری 3G در بازارهای دیگر و تلفن های غیر ژاپنی با سیستم عامل های هوشمند تلفن های هوشمند استاندارد ، فروشگاه های برنامه و قابلیت های پیشرفته شبکه بی سیم پیشرفته ، به تولیدکنندگان تلفن های غیر ژاپنی اجازه داد تا سرانجام با استفاده از ویژگی های تلفن ژاپنی مانند ایموجی ها ، به بازار ژاپن راه یابند. ، پرداخت های تلفن همراه ، NFC و غیره و گسترش آنها به سایر نقاط جهان.

تلفن های هوشمند اولیه

تلفن هایی که از هرگونه اتصال قابل توجه داده استفاده مثر داشتند ، تا زمان معرفی Danger Hiptop در سال 2002 ، که موفقیت متوسطی را در میان مصرف کنندگان ایالات متحده به عنوان Sidekick T-Mobile مشاهده کرد ، در خارج از ژاپن بسیار نادر بودند. بعداً ، در اواسط دهه 2000 ، کاربران تجاری در ایالات متحده شروع به استفاده از دستگاه های مبتنی بر Windows Mobile مایکروسافت و سپس تلفن های هوشمند BlackBerry از Research In Motion کردند. کاربران آمریکایی به دلیل اعتیاد آور بودن BlackBerry ، اصطلاح "CrackBerry" را در سال 2006 رواج دادند. در ایالات متحده ، هزینه بالای برنامه های داده و کمیاب نسبی دستگاه هایی با قابلیت Wi-Fi که می توانند از استفاده از شبکه داده تلفن همراه جلوگیری کنند ، استفاده از تلفن های هوشمند را عمدتاً برای متخصصان مشاغل و "پذیرندگان اولیه" ادامه می دهد.

در خارج از ایالات متحده و ژاپن ، نوکیا با تلفن های هوشمند مبتنی بر Symbian ، که در ابتدا توسط Psion برای سازمان دهندگان شخصی آنها ساخته شده بود ، موفقیت کسب می کرد و محبوب ترین سیستم عامل تلفن های هوشمند در اروپا در اواسط تا اواخر 2000 بود. در ابتدا ، تلفنهای هوشمند Symbian نوکیا با Eseries ،  شبیه دستگاههای Windows Mobile و BlackBerry در آن زمان تمرکز داشتند. از سال 2006 به بعد ، نوکیا شروع به تولید تلفن های هوشمند متمرکز بر مصرف کننده کرد ، که توسط Nseries متمرکز بر سرگرمی مشهور شد. تا سال 2010 ، سیمبین پرکاربردترین سیستم عامل تلفن های هوشمند در جهان بود.

صفحه لمسی سیستم عامل های سازگار مانند Palm OS ، نسخه های "Pocket PC" از آنچه که بعدا Windows Mobile بود و رابط UIQ که در اصل برای PDA های مبتنی بر قلم در دستگاه های سیستم عامل Symbian طراحی شده بود ، ناشی از PDA است که باعث شده برخی از تلفن های هوشمند اولیه رابط های مبتنی بر قلم این امکان برای صفحه کلید مجازی و / یا ورودی دست خط را فراهم می کند ، بنابراین همچنین ورود آسان شخصیت های آسیایی را امکان پذیر می کند.

در اواسط دهه 2000 ، اکثر تلفن های هوشمند صفحه کلید فیزیکی QWERTY داشتند. بیشتر آنها از فاکتور شکل "صفحه کلید" مانند خط BlackBerry ، تلفنهای هوشمند Windows Mobile ، Palm Treos و برخی از Eseries نوکیا استفاده می کردند. تعدادی صفحه کلید QWERTY فیزیکی کامل خود را در یک فاکتور شکل کشویی ، مانند خط Danger Hiptop پنهان کردند. برخی حتی از یک صفحه کلید عددی با استفاده از ورودی متن T9 مانند Nokia Nseries و مدل های دیگر در Nokia Eseries استفاده می کردند. صفحه های لمسی مقاومتی با رابط های مبتنی بر قلم را می توان در چند گوشی هوشمند مانند Palm Treos یافت که پس از چند مدل اولیه که به جای صفحه کلید در نسخه های Graffiti در نسخه های موجود بود ، ورودی دست خط خود را کاهش داده بود.

تغییر شکل عامل و سیستم عامل

اواخر دهه 2000 و اوایل سال 2010 تغییراتی در رابط های تلفن های هوشمند از دستگاه های دارای صفحه کلید فیزیکی و صفحه کلید به صفحه هایی با صفحه لمسی خازنی با انگشت بزرگ تغییر یافت. اولین تلفن از هر نوع صفحه نمایش لمسی خازنی بزرگ LG Prada بود که توسط LG در دسامبر 2006 اعلام شد.  این یک تلفن ویژگی شیک است که با همکاری طراح لوکس ایتالیایی Prada با صفحه نمایش 3 "240x400 پیکسل ساخته شده است.

در ژانویه 2007 ، اپل کامپیوتر آیفون را معرفی کرد.  این صفحه نمایش لمسی خازنی 3.5 اینچی با وضوح دو برابر بیشتر از صفحه نمایش های تلفن های هوشمند در آن زمان داشت ،  و چند لمسی را به تلفن ها وارد کرد ، که به ژست هایی مانند "خرج کردن" امکان بزرگنمایی یا کوچک کردن عکسها ، نقشه ها و صفحات وب. آیفون به عنوان اولین وسیله در نوع خود در بازار انبوه مورد استفاده قرار گرفت که از استفاده از قلم ، صفحه کلید یا صفحه کلید معمولی برای تلفن های هوشمند معاصر صرف نظر کرد ، در عوض از صفحه لمسی بزرگ برای ورودی مستقیم انگشت به عنوان وسیله اصلی استفاده کرد تعامل.

سیستم عامل آیفون همچنین از سیستم های قبلی که از PDA و تلفن های دارای ویژگی اقتباس شده بودند ، به یک مورد قدرتمندتر تبدیل شده بود تا از استفاده از یک مرورگر وب محدود و بدون نیاز به صفحاتی که با استفاده از فناوری هایی مانند WML ، cHTML یا XHTML قالب بندی شده اند ، جلوگیری کند. تلفنهای قبلی نسخه ای از مرورگر Safari اپل را پشتیبانی کرده و اجرا می کنند که می تواند وب سایتهای کاملی را به راحتی ارائه دهد که مخصوص تلفنها طراحی نشده اند.

بعداً اپل یک به روزرسانی نرم افزاری را ارسال کرد که به فروشگاه اینترنتی App Store داخلی اجازه می دهد بارگیری مستقیم بی سیم نرم افزار شخص ثالث را به آیفون بدهد. این نوع App Store متمرکز و ابزارهای توسعه دهنده رایگان  به سرعت به الگوی اصلی جدیدی برای همه سیستم عامل های گوشی های هوشمند برای توسعه ، توزیع ، کشف ، نصب و پرداخت نرم افزار تبدیل شدند ، به جای ابزارهای گران قیمت توسعه دهنده که نیاز به تأیید رسمی داشتند استفاده و وابستگی به منابع شخص ثالث که برنامه های مختلفی را برای چندین سیستم عامل فراهم می کند.

مزایای طراحی با نرم افزاری به اندازه کافی قدرتمند برای پشتیبانی از برنامه های پیشرفته و یک صفحه لمسی خازنی بزرگ ، بر توسعه یک سیستم عامل دیگر تلفن هوشمند ، Android ، با یک دستگاه نمونه اولیه بیشتر شبیه BlackBerry که به نفع یک دستگاه صفحه لمسی با فیزیکی کشویی است ، تحت تأثیر قرار گرفت. صفحه کلید ، همانطور که مهندسان گوگل در آن زمان فکر می کردند که یک صفحه لمسی نمی تواند به طور کامل جایگزین صفحه کلید و دکمه های فیزیکی شود. اندروید در اطراف هسته لینوکس اصلاح شده قرار دارد و باز هم انرژی بیشتری نسبت به سیستم عامل های تلفن همراه سازگار با PDA ها و تلفن های دارای ویژگی فراهم می کند. اولین دستگاه اندرویدی ، HTC Dream با کشویی افقی ، در سپتامبر 2008 منتشر شد.

رقابت سیستم عامل

آیفون و دستگاه های اندرویدی فقط با صفحه نمایش لمسی بعدی ، عامل شکل دهنده تخته را بر اساس یک صفحه لمسی خازنی بزرگ به عنوان تنها وسیله تعامل رواج دادند و منجر به کاهش سیستم عامل های قبلی ، صفحه کلید و صفحه کلید شدند. بعداً ، کلیدهای ناوبری مانند خانه ، برگشت ، منو ، دکمه های جستجو و جستجو نیز به طور فزاینده ای با کلیدهای لمسی غیرفیزیکی جایگزین شده اند ، سپس کلیدهای ناوبری مجازی ، شبیه سازی شده روی صفحه ، معمولاً با ترکیبات دسترسی مانند فشار طولانی کلید کار برای شبیه سازی فشار دادن یک کلید منوی کوتاه ، مانند دکمه صفحه اصلی برای جستجو. نوع جدیدتر "بدون حاشیه" فضای سطح صفحه نمایش آنها را به قسمت جلویی واحد گسترش می دهد تا فضای صفحه نمایش را برای شبیه سازی کلیدهای ناوبری از بین ببرد. در حالی که کلیدهای مجازی قابلیت شخصی سازی بالقوه بیشتری دارند ، اما ممکن است مکان آنها در سیستم ها متناقض باشد و یا به چرخش صفحه و نرم افزار مورد استفاده بستگی داشته باشد.

چندین فروشنده سعی در به روزرسانی یا جایگزینی سیستم عامل ها و دستگاه های موجود تلفن های هوشمند خود دارند تا بتوانند با اندروید و آیفون رقابت بهتری داشته باشند. Palm در اواخر سال 2009 برای جایگزینی Palm OS از پلتفرم جدیدی به نام webOS برای Palm Pre رونمایی کرد ، که تمرکز بر استعاره "کارت" مبتنی بر وظیفه و هماهنگی و یکپارچه سازی یکپارچه بین سرویس های مختلف آنلاین را نشان می داد (در مقابل با مفهوم مرسوم یک تلفن هوشمند که برای استفاده به عنوان "مخزنی معتبر و معتبر" برای داده های کاربر به یک کامپیوتر نیاز دارد). HP Palm را در سال 2010 خریداری کرد و چندین دستگاه webOS دیگر از جمله رایانه لوحی Pre 3 و HP TouchPad را منتشر کرد. HP به عنوان بخشی از پیشنهادات مشاغل مصرفی خود برای تمرکز بر روی نرم افزارهای سازمانی ، به طور ناگهانی در اوت 2011 به توسعه دستگاه های آینده webOS پایان داد و در سال 2013 حق استفاده از webOS را به LG Electronics فروخت تا از آن به عنوان یک پلت فرم تلویزیون هوشمند استفاده کند.

Research in Motion در سال 2010 BlackBerry Torch و BlackBerry OS 6 را به صورت کشویی عمودی معرفی کرد ، که دارای یک رابط کاربری دوباره طراحی شده ، پشتیبانی از حرکاتی مانند بزرگنمایی برای بزرگنمایی و یک مرورگر وب جدید مبتنی بر همان موتور رندر WebKit استفاده شده توسط آیفون. سال بعد ، RIM سیستم عامل BlackBerry OS 7 و مدلهای جدید را در محدوده Bold و Torch منتشر کرد که شامل یک Bold جدید با صفحه لمسی در کنار صفحه کلید آن و Torch 9860 بود - اولین تلفن BlackBerry که شامل صفحه کلید فیزیکی نیست.  در سال 2013 ، سیستم عامل قدیمی BlackBerry OS را با یک سیستم عامل اصلاح شده مبتنی بر QNX معروف به BlackBerry 10 ، با BlackBerry Z10 تمام لمسی و Q10 مجهز به صفحه کلید به عنوان دستگاه راه اندازی جایگزین کرد.

در سال 2010 ، مایکروسافت از جایگزینی برای ویندوز موبایل موسوم به Windows Phone رونمایی کرد که دارای یک رابط کاربری صفحه لمسی جدید است که در اطراف طراحی مسطح و تایپوگرافی ساخته شده است ، یک صفحه اصلی با "کاشی های زنده" حاوی اطلاعات به روزرسانی شده از برنامه ها ، و همچنین Microsoft برنامه های دفتر. [72] در فوریه 2011 ، نوکیا اعلام کرد که با مایکروسافت وارد مشارکت عمده ای شده است که تحت آن منحصراً از ویندوز فون در همه تلفن های هوشمند آینده خود استفاده خواهد کرد و موتور جستجوی مایگ مایکروسافت و نقشه های بینگ را ادغام خواهد کرد (که به عنوان بخشی از این همکاری ، همچنین داده های نقشه های نوکیا را در همه دستگاه های آینده مجوز می دهد. این اعلامیه منجر به کنار گذاشته شدن هم سیمبیان و هم MeeGo شد - یک پلتفرم موبایل مبتنی بر Linux که با اینتل همکاری می کرد. لومیا 520 رده پایین نوکیا تقاضای زیادی را دید و به ویندوز فون کمک کرد محبوبیت زیادی در برخی بازارها کسب کند و در سال 2013 از BlackBerry سبقت گرفت.

بسیاری از این تلاش ها برای رقابت با اندروید و آیفون کوتاه مدت بود. در طول دهه ، این دو سیستم عامل با فروش BlackBerry ، Windows Phone و "سایر" سیستم عامل ها به یک سکوی قابل توجه در فروش تلفن های هوشمند و سهم بازار تبدیل شدند. [79] [80] در سال 2015 ، BlackBerry تمرکز خود را بر روی توزیع امنیتی افزایش یافته نرم افزار ، از سیستم عامل های تلفن همراه داخلی خود به نفع تولید دستگاه های Android آغاز کرد. سال بعد ، این شرکت اعلام کرد که برای تمرکز بیشتر بر روی نرم افزار و میان افزار سازمانی خود ، از بازار سخت افزار نیز خارج خواهد شد و شروع به صدور مجوز برای مارک BlackBerry و توزیع اندروید آن به OEM های شخص ثالث مانند TCL برای دستگاه های آینده کرد. .

در سپتامبر 2013 ، مایکروسافت قصد خود را برای به دست آوردن تجارت دستگاه های تلفن همراه نوکیا به مبلغ 7.1 میلیارد دلار اعلام کرد ، به عنوان بخشی از استراتژی مدیر عامل شرکت استیو بالمر برای مایکروسافت برای یک شرکت "دستگاه ها و خدمات". علی رغم رشد ویندوز فون و دامنه لومیا (که تقریباً 90٪ از کل دستگاه های ویندوزفون فروخته شده را تشکیل می داد) ، این سیستم عامل هرگز سهم قابل توجهی در بازار اصلی ایالات متحده نداشت ، و مایکروسافت قادر به حفظ آن نبود جنبش ویندوز فون در سال های بعد ، منجر به کاهش علاقه کاربران و توسعه دهندگان برنامه ها می شود.  پس از آنکه بالمر توسط Satya Nadella (که بیشتر تمرکز خود را بر روی نرم افزار و رایانش ابری قرار داده است) به عنوان مدیر عامل مایکروسافت جانشین شد ، در ژوئیه 2015 7.6 میلیارد دلار از دارایی های نوکیا نوشت و تقریباً کل واحد Mobile Mobile مایکروسافت را بیکار کرد. در مه 2016.

پیش از اتمام فروش به مایکروسافت ، نوکیا یک سری گوشی های هوشمند مشتق از اندروید برای بازارهای نوظهور موسوم به نوکیا X منتشر کرد که با استفاده از مایکروسافت و نوکیا یک پلت فرم مبتنی بر اندروید را با عناصر ویندوز فون و پلت فرم تلفن ویژگی نوقا Asha ترکیب می کرد. خدمات به جای گوگل.

پیشرفت دوربین

اولین تلفن دوربین تجاری Kyocera Visual Phone VP-210 بود که در ژاپن در ماه مه سال 1999 منتشر شد. در آن زمان "ویدئو تلفن همراه" نامیده می شد ،  و دارای یک دوربین جلوی 110،000 پیکسل بود. این می تواند در هر ثانیه حداکثر دو تصویر از طریق شبکه تلفن همراه سیستم تلفن شخصی دستی (PHS) ژاپن ارسال کند و حداکثر 20 تصویر دیجیتال JPEG را ذخیره کند که می توانند از طریق ایمیل ارسال شوند.  اولین تلفن دوربین عکاسی در بازار انبوه J-SH04 بود ، یک مدل شارپ J-Phone که در نوامبر 2000 در ژاپن به فروش رسید.  این می تواند بلافاصله تصاویر را از طریق ارتباط از راه دور تلفن همراه منتقل کند.

');