عطر و ادکلن در حراجی تو

عطر

عطر مخلوطی از روغنهای معطر معطر یا ترکیبات معطر ، فیکساتورها و حلالها است که معمولاً به صورت مایع هستند و برای ایجاد رایحه مطبوع به بدن انسان ، حیوانات ، غذا ، اشیا، و محل زندگی استفاده می شوند.

متون باستان و کاوش های باستان شناسی استفاده از عطرها را در برخی از تمدن های اولیه بشر نشان می دهد. عطرسازی مدرن در اواخر قرن نوزدهم با سنتز تجاری ترکیبات معطر مانند وانیلین یا کومارین آغاز شد ، که امکان ترکیب عطرهایی با بویایی را که قبلاً فقط از مواد معطر طبیعی غیرقابل دستیابی بودند ، فراهم می کرد.

کلمه عطر از لاتین perfumare به معنای "سیگار کشیدن" گرفته شده است. عطر سازی به عنوان هنر ساخت عطر در بین النهرین باستان ، مصر ، تمدن دره سند و احتمالاً چین باستان آغاز شد. بیشتر توسط رومی ها و عرب ها تصفیه شد.

تاریخچه

اولین شیمی دان ثبت شده در جهان زنی به نام Tapputi در نظر گرفته می شود ، سازنده عطری که از هزاره دوم قبل از میلاد در بین النهرین در یک قرص میخی ذکر شده است. او گلها ، روغن و گل ماسه را با مواد معطر دیگر تقطیر کرد ، سپس فیلتر کرد و دوباره چندین بار در جای خالی قرار داد.

در سال 2003 ، باستان شناسان آنچه را که قدیمی ترین عطرهای موجود در جهان در پیرگوس قبرس تصور می شود کشف کردند. قدمت این عطرها بیش از 4000 سال پیش است. آنها در یک عطرسازی باستانی ، کارخانه ای به مساحت 300 متر مربع (3،230 فوت مربع)  که حداقل 60 عکس را در خود جای داده بود ، کاسه های مخلوط کردن ، قیف ها و بطری های عطر را کشف کردند. در دوران باستان مردم از گیاهان و ادویه جات مانند بادام ، گشنیز ، گل مینا ، رزین مخروطی و ترنج و همچنین گل استفاده می کردند. در ماه مه 20 ، یک عطر باستانی "رودو" (گل رز) برای نمایش سالگرد موزه ملی باستان شناسی یونان "جنبه های بی شماری از زیبایی" بازسازی شد ، که به بازدیدکنندگان اجازه می دهد از طریق گیرنده های بویایی خود به دوران باستان نزدیک شوند.

در قرن نهم شیمی دان عرب الکندی (الکیندوس) کتاب شیمی عطر و تقطیر را نوشت که حاوی بیش از صد دستور العمل برای روغنهای معطر ، نمکها ، آبهای معطر و مواد جایگزین یا تقلید از داروهای پرهزینه بود. در این کتاب همچنین 107 روش و دستورالعمل برای تجهیزات ساخت عطر و عطر ، مانند آلمبیک (که هنوز نام عربی خود را یدک می کشد) شرح داده شده است.  [از یونانی ἄμβιξ ، "جام" ، "لیوان"]   که سینسیوس در قرن چهارم توصیف کرده است ).

ابن سینا ، شیمیدان ایرانی (معروف به Avicenna) فرآیند استخراج روغن از گلها با استفاده از تقطیر را معرفی کرد ، روشی که امروزه معمولاً استفاده می شود. او ابتدا با گل رز آزمایش کرد. تا زمان کشف وی ، عطرهای مایع از مخلوط روغن و گیاهان خرد شده یا گلبرگ تشکیل شده بود که ترکیبی قوی ایجاد می کرد. گلاب ظرافت بیشتری داشت و بلافاصله محبوب شد. هم مواد اولیه و هم تکنولوژی تقطیر به طور قابل توجهی بر عطر سازی غربی و پیشرفت های علمی ، به ویژه شیمی تأثیر گذاشت.

هنر عطرسازی با توجه به دستورالعمل راهبان از سانتا ماریا delle Vigne یا سانتا ماریا نوولا از فلورانس ، ایتالیا ، از سال 1221 در غرب اروپا شناخته شده بود. در شرق ، مجارها حدود 1370 عطری تهیه کردند که از روغنهای معطر مخلوط شده در محلول الکل - معروف به مجارستان - به دستور ملکه الیزابت مجارستان مخلوط شده بود. هنر عطرسازی در رنسانس ایتالیا رونق گرفت و در قرن شانزدهم عطر ساز شخصی کاترین دو مدیچی (1519-1589) ، رنه فلورانس (Renato il fiorentino) ، تصفیه خانه های ایتالیا را به فرانسه برد. آزمایشگاه وی از طریق یک گذرگاه مخفی با آپارتمان های وی در ارتباط بود ، به طوری که هیچ فرمولی در مسیر سرقت نمی شد. به لطف رنه ، فرانسه به سرعت به یکی از مراکز تولید عطر و مواد آرایشی در اروپا تبدیل شد. کشت گل برای عطر معطر آنها ، که از قرن 14 آغاز شده بود ، به یک صنعت بزرگ در جنوب فرانسه تبدیل شد.

بین قرن 16 و 17 ، ثروتمندان از عطرها برای پوشاندن بوی بدن ناشی از غسل مکرر استفاده می کردند. در سال 1693 ، آرایشگر ایتالیایی Giovanni Paolo Feminis یک آب عطر به نام Aqua Admirabilis ایجاد کرد ادوکلن؛ برادرزاده او یوهان ماریا فارینا (جیووانی ماریا فارینا) تجارت را در سال 1732 به عهده گرفت.

در قرن هجدهم منطقه گراس فرانسه ، سیسیل و کالابریا (در ایتالیا) در حال رشد گیاهان معطر بودند تا مواد اولیه را در اختیار صنعت عطر در حال رشد قرار دهند. حتی امروز ، ایتالیا و فرانسه همچنان مرکز طراحی و تجارت عطر اروپا هستند.

انواع عطرها نشان دهنده غلظت ترکیبات معطر در یک حلال است که در رایحه خوب به طور معمول اتانول یا مخلوطی از آب و اتانول است. منابع مختلف به طور قابل توجهی در تعریف انواع عطر متفاوت هستند. شدت و ماندگاری یک عطر بر اساس غلظت ، شدت و طول عمر ترکیبات معطر یا روغنهای عطر استفاده می شود. با افزایش درصد ترکیبات معطر ، شدت و ماندگاری رایحه نیز افزایش می یابد. اصطلاحات خاصی برای توصیف غلظت تقریبی رایحه توسط درصد روغن عطر در حجم محصول نهایی استفاده می شود. گسترده ترین اصطلاحات عبارتند از:

*parfum or extrait ، در انگلیسی به عنوان عصاره عطر ، عطر خالص یا به سادگی عطر شناخته می شود: 15-40٪ ترکیبات معطر (IFRA: به طور معمول ~ 20٪)

*esprit de parfum (ESdP): 15-30٪ ترکیبات معطر ، به ندرت از غلظت قدرت بین EdP و عطر استفاده می شود.

*eau de parfum (EdP) یا parfum de toilette (PdT) (مقاومت معمولاً به عنوان "عطر" [21] فروخته می شود): 10-20٪ ترکیبات معطر (به طور معمول 15٪). گاهی اوقات "eau de perfume" یا "millésime" نامیده می شود. Parfum de toilette اصطلاحی کمتر رایج است که بیشتر در دهه 1980 محبوبیت داشته و به طور کلی با ادوپرفیوم مشابه است.

*ادو تویلت (EdT): 5-15٪ ترکیبات معطر (معمولاً 10٪). این ماده اصلی بیشتر عطرهای مردانه است.

*ادکلن (EdC): اغلب به راحتی ادکلن نامیده می شود: 3-8 compounds ترکیبات معطر (به طور معمول 5 ~)). برای اطلاعات بیشتر در مورد ماهیت گیج کننده اصطلاح "ادکلن" به زیر مراجعه کنید.

*eau fraiche: محصولاتی که به عنوان "پاشش" ، "مه" ، "حجاب" و سایر اصطلاحات نادرست به فروش می رسند. به طور کلی این محصولات حاوی 3٪ یا ترکیبات معطر کمتری هستند و به جای روغن یا الکل با آب رقیق می شوند.

درباره اصطلاح "ادکلن" که سه معنی دارد ، سردرگمی زیادی وجود دارد. اولین و قدیمی ترین تعریف به خانواده ای از رایحه های تازه و مبتنی بر مرکبات مربوط می شود که با استفاده از عصاره مرکبات ، گل و مواد چوبی تقطیر می شوند. گفته می شود اینها برای اولین بار در اوایل قرن در کلن ، آلمان ساخته شده اند ، از این رو نامگذاری شده است. این نوع "ادکلن کلاسیک" ترکیبات تک جنسیتی را توصیف می کند "که اساساً مخلوط مرکبات است و والدین عطری ندارند."

در قرن 20 این اصطلاح معنای دوم به خود گرفت. کمپانی های تولید عطر و بوی رایحه شروع به ارائه تفسیرهای سبک و کمتر متمرکز از عطرهای موجود خود کرده و محصولات خود را در دسترس طیف گسترده تری از مشتریان قرار می دهند. به عنوان مثال Guerlain ، یک نمونه ادکلن از پرچمدار عطر Shalimar ارائه داد. برخلاف ادکلن های کلاسیک ، این نوع ادکلن های مدرن تفسیر سبک تر ، رقیق شده و غلظت کمتری از یک محصول غلیظ تر ، به طور معمول یک عطر خالص است. نسخه ادکلن غالباً کمترین غلظت از یک سری محصولات معطر است.

سرانجام ، اصطلاح "ادکلن" به عنوان یک اصطلاح عمومی و اصلی وارد زبان انگلیسی شده است تا عطر و بویی را که یک مرد می پوشد ، بدون در نظر گرفتن غلظت آن ، نشان دهد. ممکن است محصول واقعی که توسط مرد پوشیده می شود از نظر فنی یک ادو تویلت باشد اما هنوز هم ممکن است بگوید که "ادکلن می پوشد". یک مشکل مشابه اصطلاح "عطر" را احاطه کرده است ، که می تواند به معنای عمومی برای عطرهایی که به ن عرضه می شود استفاده شود ، خواه این عطر در واقع ماده معطر باشد یا نباشد.

ادکلن های کلاسیک اولین بار در اروپا در قرن هفدهم میلادی ظاهر شد. اولین عطر حاوی عصاره "عطر" با غلظت بالایی از ترکیبات معطر ، عطر Guerlain's Jicky در سال 89 بود. ادو تویلت در اواخر قرن در کنار عطر ظاهر شد. غلظت و اصطلاحات EdP جدیدترین است. Parfum de toilette و EdP در دهه 1970 شروع به ظهور کردند و در دهه 1980 محبوبیت پیدا کردند.

اصطلاحات غیر دقیق

دامنه وسیع درصدی از ترکیبات معطر که ممکن است در هر غلظت وجود داشته باشد به این معنی است که اصطلاحات extrait ، EdP ، EdT و EdC کاملاً نادرست است. اگرچه یک EdP اغلب تمرکز بیشتری نسبت به EdT و به نوبه خود EdC خواهد داشت ، اما همیشه اینطور نیست. عطاری ها یا خانه های مختلف عطر سازی به هر یک از عطرهایشان مقدار مختلف روغن اختصاص می دهند. بنابراین ، گرچه غلظت روغن یک عطر در رقت EdP وماً از همان عطر موجود در EdT از همان محدوده یک شرکت بالاتر خواهد بود ، اما مقدار واقعی آن در میان خانه های عطر متفاوت است. یک EdT از یک خانه ممکن است غلظت بیشتری از ترکیبات معطر نسبت به EdP از خانه دیگر داشته باشد.

بعلاوه ، برخی از عطرها با همان نام محصول اما غلظت متفاوت ممکن است نه تنها در رقت آنها متفاوت باشد ، بلکه در واقع از ترکیبات مختلف روغن عطر استفاده می کنند. به عنوان مثال ، برای ایجاد نسخه EdT از رایحه ای بهتر و تازه تر از EdP آن ، ممکن است روغن EdT "دستکاری" شود تا حاوی نت های کمی بیشتر یا نت های پایه کمتر باشد. شانل شماره 5 مثال خوبی است: عطرهای آن ، EdP ، EdT و غلظت های EdC دیگر که در حال حاضر متوقف شده اند در واقع ترکیبات مختلفی هستند (این عطر مربوط به سال 1921 است ، در حالی که EdP تا دهه 1980 ساخته نشده بود). در برخی موارد ، کلماتی مانند اکستریم ، شدید یا کنسانتره که ممکن است نشان دهنده غلظت معطر بیشتری باشد ، در واقع عطرهای کاملاً متفاوتی هستند و فقط به دلیل سازگاری مشابه عطر به یکدیگر مربوط می شوند. یک نمونه از این موارد کانسیلر Pour Monsieur و Pour Monsieur شنل است.

از نظر تاریخی ، عطرهای نه دارای ترکیبات معطر بیشتری نسبت به رایحه های مردانه هستند. عطرهایی که به مردان عرضه می شود معمولاً به صورت EdT یا EdC به ندرت به عنوان عصاره EdP یا عطر فروخته می شدند. این امر در جهان عطرهای مدرن در حال تغییر است ، به خصوص که عطرها تک جنسیتی می شوند. عطرهای نه قبلاً در همه سطوح غلظت رایج بودند ، اما امروزه به طور عمده در غلظت های عطر ، EdP و EdT مشاهده می شوند.

توصیف یک عطر

فرمول های دقیق عطرهای تجاری مخفی نگه داشته می شوند. حتی اگر به طور گسترده منتشر شوند ، تحت تأثیر مواد پیچیده و معطر قرار می گیرند که در ارائه راهنمای مصرف کننده عمومی در توصیف تجربه رایحه ، کاربرد چندانی ندارند. با این وجود ، متخصصان عطر می توانند در شناسایی اجزای تشکیل دهنده و منشا عطرها به همان روشی که متخصصان شراب دارند بسیار ماهر باشند.

عملی ترین روش برای شروع توصیف یک عطر مطابق با عناصر رایحه رایحه یا "خانواده" متعلق به آن است ، که همه تأثیر کلی عطر را از اولین کاربرد تا آخرین ماندگاری رایحه می گذارد.

دنباله رایحه ای که توسط شخصی که عطر می پوشد پشت سر خود باقی مانده است ، پس از واژه فرانسوی "بیدار" ، مانند دنباله ای که توسط قایق در آب باقی مانده است ، سیلاژ آن نامیده می شود.

ریشه های گیاهی

از مدت ها قبل در عطرسازی از گیاهان به عنوان منبع روغنهای اساسی و ترکیبات معطر استفاده می شده است. این مواد معطر معمولاً متابولیت های ثانویه هستند که به عنوان محافظت در برابر گیاه خواران ، عفونت ها و همچنین برای جذب گرده افشان ها توسط گیاهان تولید می شوند. گیاهان تاکنون بزرگترین منبع ترکیبات معطر مورد استفاده در عطر سازی هستند. منابع این ترکیبات ممکن است از قسمتهای مختلف گیاه گرفته شود. یک گیاه می تواند بیش از یک منبع مواد معطر را ارائه دهد ، به عنوان مثال قسمت های هوایی و دانه های گشنیز بوی قابل توجهی از یکدیگر دارند. برگهای نارنج ، شکوفه ها و پوست میوه ها منابع مربوط به روغن دانه ، نرولی و پرتقال هستند.

پوست پوست: پوست های معمولاً استفاده شده شامل دارچین و کاسکاریلا هستند. روغن معطر موجود در پوست ریشه sassafras نیز به طور مستقیم یا خالص سازی می شود برای ماده اصلی آن ، safrole ، که در سنتز سایر ترکیبات معطر استفاده می شود.

گل و شکوفه: بدون شک بزرگترین و متداول ترین منبع مواد معطر معطر است. شامل گل های چندین گونه گل رز و یاسمن ، و همچنین گل های اوزان ، پلومریا ، میموسا ، توبروز ، گل نرگس ، شمعدانی معطر ، کاسی ، برج و همچنین شکوفه های درختان مرکبات و درختان یلانگ. اگرچه به طور سنتی به عنوان یک گل تصور نمی شود ، اما از جوانه های گل باز نشده میخک نیز معمولاً استفاده می شود. بیشتر گلهای گل ارکیده برای تولید روغنهای اساسی یا مطلق مورد استفاده تجاری نیستند ، مگر در مورد وانیل ، یک ارکیده ، که باید ابتدا گرده افشانی شود و قبل از استفاده در عطر سازی ، غلاف بذر شود.

میوه ها: میوه های تازه مانند سیب ، توت فرنگی ، گیلاس هنگام استخراج به ندرت بوی مورد انتظار را می دهند. اگر چنین رایحه های رایحه ای در یک عطر یافت شوند ، به احتمال زیاد ریشه مصنوعی دارند. موارد استثنایی قابل توجه شامل برگ گیاه توت سیاه ، لیته کوبه ، وانیل و توت ارس است. میوه هایی که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند مواد معطر خود را از پوست تولید می کنند. آنها شامل مرکبات مانند پرتقال ، لیمو و لیموترش هستند. اگرچه از پوسته گریپ فروت هنوز برای مواد معطر استفاده می شود ، از آنجا که ماده معطر طبیعی حاوی گوگرد است و محصول تخریب آن از نظر بو بسیار نامطبوع است ، بیشتر و بیشتر رایحه های معطر گریپ فروت مورد استفاده تجاری قرار می گیرند.

برگها و شاخه ها: برگهای گیاه اسطوخودوس ، پاچولی ، مریم گلی ، بنفشه ، رزماری و مرکبات معمولاً برای عطر سازی استفاده می شود. بعضی اوقات برگها به دلیل بوی "سبزی" که به عطرها می آورند ، ارزش زیادی قائل هستند ، نمونه هایی از آن شامل برگ یونجه و گوجه فرنگی است.

رزین ها: از زمان باستان با ارزش بوده و از رزین ها در بخور دادن و عطر سازی بسیار استفاده می شده است. بسیاری از فرهنگ ها از رزین های بسیار معطر و ضد عفونی کننده و عطرهای حاوی رزین به عنوان دارو برای انواع زیادی از بیماری ها استفاده شده اند. رزین هایی که معمولاً در عطر سازی استفاده می شود شامل لبدانوم ، کندر / اولیبانوم ، مرم ، گل حنا پرو ، بنزوئین است. رزین های کاج و صنوبر منبع خاصی از ترپن ها هستند که در سنتز آلی بسیاری از ترکیبات معطر مصنوعی یا طبیعی به کار می روند. برخی از آنچه که امروزه در عطرسازی به عنبر و کوپال گفته می شود ، ترشح رزینین مخروطیان فسیلی است.

ریشه ها ، ریزوم ها و پیازها: قسمت های معمول زمینی در عطر سازی شامل ریزوم های عنبیه ، ریشه وتیور ، ریزوم های مختلف خانواده زنجبیل است.

دانه ها: بذرهایی که معمولاً استفاده می شوند شامل دانه تونکا ، دانه هویج ، گشنیز ، زیره ، کاکائو ، جوز هندی ، گرز ، هل ، و انیسون است.

چوبها: از نظر تهیه عطرهای اساسی برای عطر بسیار مهم است ، روغنها و مواد تقطیر چوب در عطر سازی ضروری هستند. چوبهایی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند شامل چوب صندل ، گل محمدی ، چوب کاج ، توس ، درخت سرو ، درخت ارس و کاج هستند. اینها به صورت اشباع یا اشکال با تقطیر خشک (اصلاح شده) استفاده می شوند.

Rom terpenes رایحه های ارکیده

منابع حیوانی

آمبرگ: توده هایی از ترکیبات چربی اکسید شده ، که پیش سازهای آنها توسط نهنگ اسپرم ترشح و دفع می شود. کهربا را نباید با عنبر زرد که در جواهرات استفاده می شود اشتباه گرفت. از آنجا که برداشت عنبر هیچ آسیبی به منبع حیوانی آن وارد نمی کند ، این ماده همچنان یکی از معدود مواد معطر کننده حیوانات است که اکنون اختلاف نظرهای کمی در مورد آن وجود دارد.

Castoreum: از کیسه های معطر بیور آمریکای شمالی بدست می آید.

سیوت: به آن مشک سیوت نیز گفته می شود ، این ماده از کیسه های معطر پرچین ، حیوانات خانواده Viverridae ، مربوط به منگوس بدست می آید. حامیان حیوانات جهانی ، غارهای آفریقایی صید شده برای این منظور را بررسی کردند.

Hyraceum: معمولاً به عنوان "سنگ آفریقا" شناخته می شود ، مدفوع متحجر سنگ هیراکس سنگ است.

لانه زنبوری: از لانه زنبوری زنبور عسل. موم و عسل هر دو می توانند با حلال استخراج شوند. موم با اتانول استخراج می شود و اتانول برای تولید موم مطلق بخار می شود.

مشک: در اصل از غده ای (کیسه یا غلاف) واقع شده بین اندام های تناسلی و ناف گوزن مشکی نر هیمالیایی Moschus moschiferus گرفته شده است ، و اکنون عمدتا با استفاده از مشک های مصنوعی که بعضا "مشک سفید" شناخته می شود جایگزین شده است.